ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ

ΣΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ

Καλησπέρα φίλοι μου,

Ολοκληρώθηκαν οι ημιτελικοί του Champions League και το ζευγάρι του τελικού Μπάγερν – Τσέλσι αναβιώνει μεγάλες μάχες μεταξύ αγγλικών και γερμανικών ομάδων στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Τα φαβορί εξ Ισπανίας δεν κατάφεραν να προκριθούν και έτσι μεταφέρεται στις καλένδες ένας el clasico εμφύλιος σε τελικό… Οι δύο αγώνες ρεβάνς προσέφεραν μεγάλες συγκινήσεις και απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι το ποδόσφαιρο είναι μακράν ο βασιλιάς των σπορ, με συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων (διαδικασία πέναλτι στη Μαδρίτη), κατάθεση ψυχής από την πιο αδύναμη ομάδα και επική πρόκριση απέναντι στον πιο ισχυρό αντίπαλο (Τσέλσι), άφθονα γκολ και ανατροπή όλων των προβλέψεων! Ας δούμε όμως την κατά Καρχαρία ανάλυση των δύο ματς:

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ – ΤΣΕΛΣΙ

Η μεγάλη έκπληξη έγινε δίχως αμφιβολία στο Καμπ Νου όπου η Μπαρτσελόνα αν και βρέθηκε νωρίς μπροστά στο σκορ με 2 – 0, έχοντας παίκτη παραπάνω από την Τσέλσι για περίπου 60’, δεν κατάφερε να μετουσιώσει τις ευκαιρίες σε γκολ και έμεινε εκτός τελικού. Ο Γκουαρντιόλα συνέχισε τους πειραματισμούς των προηγούμενων αγώνων και δεν δικαιώθηκε. Ο Κουένκα παρά την ασίστ που έδωσε δεν ήταν στο κλίμα της αναμέτρησης, μη βοηθώντας την ομάδα του δημιουργικά. Ο Μέσι κλείστηκε στις συμπληγάδες του κέντρου της Τσέλσι όπου δέσποζαν οι Ραμίρες, Μίκελ και Λαμπάρντ, χωρίς να μπορεί να πάρει τις πρωτοβουλίες που θα άνοιγαν την άμυνα των Μπλε, ειδικά στο Β ημίχρονο. Το παιχνίδι των μπλαουγκράνα να προσπαθεί να διασπάσει το ανθρώπινο τείχος 8 παικτών έξω από τη μεγάλη περιοχή της Τσέλσι με συνεχείς και πολλές φορές ανούσιες πάσες, θύμισε …αγώνα πόλο!

Η Μπαρτσελόνα δεν είχε τα εξτρέμ να πληγώσει τον αντίπαλο από τα άκρα (μεγάλη απουσία ο Αφελάι) και έναν σέντερ φορ περιοχής, γιατί ο Σάντσες σίγουρα δεν είναι τέτοιος και προχθές το πλήρωσε. Ποιος να κινηθεί από τα πλάγια για να ανοίξει την πολυπρόσωπη άμυνα και να κάνει καμιά σέντρα και για ποιον? Ο Τέγιο μήπως? Δεν βοήθησε και η επιλογή του Γκουαρντιόλα να αφήσει εκτός 11άδας τους Ντάνι Άλβες και Αντριάνο. Επίσης υπάρχει ομάδα τη σήμερον ημέρα χωρίς ένα target man? Ο Αλέξις αποδείχτηκε λίγος και σίγουρα δεν κάνει για την κορυφή της επίθεσης. Ο Βίγια θέλει 2 σαν και δαύτον! Σίγουρα οι μπλαουγκράνα είναι ανώτεροι των μπλε και βάσει εικόνας άξιζαν την πρόκριση, αλλά αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Όσοι λένε για αντιποδόσφαιρο, αμυντική τακτική και θυμοσοφίες του τύπου «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», να τους θυμίσω ότι καθένας πολεμά με τα όπλα που έχει… Τι περίμενε δηλαδή κανείς από την Τσέλσι μετά το 2 – 1 και με 10 παίκτες, να ανοιχτεί? Ο Ντι Ματέο έκανε αυτό που όλοι περίμεναν και τελικά εγκλώβισε τους Καταλανούς. Συγκλονιστικοί ήταν οι Ντρογκμπά, Ραμίρες, Κόουλ και ο Ιβάνοβιτς ως σέντερ μπακ! Για να δούμε τώρα τι επιφυλάσσουν στους Βαυαρούς στον τελικό των πολλών απουσιών (εκτός Ιβάνοβιτς, Τέρι, Ραμίρες από τη μία και Αλάβα, Γκουστάβο, Μπαντστούμπερ από την άλλη).

ΡΕΑΛ – ΜΠΑΓΕΡΝ

Σε αυτό το ζευγάρι αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη και οι galacticos προσγειώθηκαν στη γη! Παρά το ότι μπήκε δυνατά στο παιχνίδι η Ρεάλ με κεκτημένη ταχύτητα από το el clasico και προηγήθηκε με 2 – 0 (βρίσκοντας απέναντι της μια παραπαίουσα άμυνα), η Μπάγερν είχε τον έλεγχο και αν ο Ρόμπεν και κυρίως ο Γκόμεζ ήταν προσεκτικοί στην τελική προσπάθεια, η υπόθεση – πρόκριση θα είχε κριθεί από το Α ημίχρονο υπέρ των Βαυαρών… Οι μερένχες λες και παρέδωσαν ψυχή στο 30’ και είχαν χορτάσει από τη σαββατιάτικη νίκη επί της Μπαρτσελόνα, δεν εμφανίστηκαν στο γήπεδο ξανά! Ο Ρονάλντο ήταν πολύ καλός όσο όλα κυλούσαν βάσει προγράμματος, αλλά όταν η μπάλα βάρυνε έκανε αυτό που κάνει καλύτερα ίσως και από τον Μπέκαμ: ΛΙΓΟΨΥΧΗΣΕ. Ο Κακά θύμισε πρώην ποδοσφαιριστή, ενώ οι Οζίλ, Ντι Μαρία και λοιποί απέδειξαν ότι δεν έχουν τα «κότσια» και την προσωπικότητα να πάρουν τη Βασίλισσα στις πλάτες τους. Ο Μουρίνιο «το είδε το όνειρο» και γύρισε την ομάδα πίσω από το 45’ και μετά, ευελπιστώντας να χτυπήσει στην κόντρα. Δεν του έκατσε όμως, αφού οι παίκτες του ήταν κουρασμένοι και δεν είχαν καθαρό μυαλό…

Από την άλλη η Μπάγερν, αν εξαιρέσεις την παραφωνία του κεντρικού αμυντικού δίδυμου και κυρίως του Μπαντστούμπερ ήξερε τι ήθελε στο γήπεδο. Όμως κάτι η κακή βραδιά του Ριμπερί και κάτι που ο Γκόμεζ δεν «έστριβε» με τίποτα (αλήθεια γιατί ο Μίλερ δεν προτιμήθηκε πιο νωρίς?) δεν της επέτρεψαν να φτάσει στο 2^ο γκολ που θα κλείδωνε την πρόκριση. Οι πλάγιοι μπακ Λαμ και Αλάβα ήταν μια κλάση ανώτεροι από τους αντίστοιχους της Ρεάλ προκαλώντας πολλά ρήγματα, ενώ το κέντρο με Σβαινστάιγκερ, Κρόος και κυρίως τον πολύ καλό Γκουστάβο κέρδισε τη μάχη κατά κράτος! Στη διαδικασία των πέναλτι δεν νομίζω να περίμενε κανείς από τους Γερμανούς να χάσουν… Τώρα η Μπάγερν μοιάζει το φαβορί για τον τελικό αγωνιζόμενη και στην έδρα της, αλλά σίγουρα θα δούμε ένα σκληρό ματς με έμφαση στην τακτική και δεν μπορούν να γίνουν προγνωστικά.

ΥΓ1: Οι σύγχρονοι παίκτες μπορεί να έχουν διπλάσια ταχύτητα από τους παλαιότερους, όμως δεν φτάνουν ούτε στο δαχτυλάκι την ψυχή και την προσωπικότητα των παλαιότερων… Μα ούτε 1 από τους 22 να μην είναι αληθινός ηγέτης? Άντε να πούμε το Ρόμπεν, από εκεί και πέρα το χάος! Καλά για τη Ρεάλ δεν το συζητάμε, από τους Ζιντάν, Ραούλ, Φίγκο έχει πέσει στον CR7 (!) και στο Σέρχιο Ράμος με το μαλλί κομμωτηρίου.

ΥΓ2: Είναι δυνατόν η σημερινή άμυνα της Μπάγερν να αποτελείται από Μπόατενγκ – Βαν Μπούιτεν και Μπαντστούμπερ? Από εκεί που έχουν περάσει Μπεκενμπάουερ, Αουγκεντάλερ και Λούσιο?

ΥΓ3: Μήπως τελικά η φετινή Ισπανία δεν είναι το φαβορί για το Euro? Με τους Τσάβι – Ινιέστα ντεφορμέ, το Φάμπρεγκας να ψάχνει να βρει τα πατήματα του, τον Βίγια τραυματία και τον Τόρες άσφαιρο τι μας μένει? Ένας Σίλβα που κάνει όργια στη Σίτι και ο Γιορέντε για την επιθετική γραμμή. Εξάλλου οι φούριας ρόχας δεν έχουν αποτινάξει από πάνω τους ακόμα τη ρετσινιά των loser… Η Ολλανδία από την άλλη φαίνεται μπαρουτοκαπνισμένη για εκδίκηση με τους «καυτούς» Χούντελααρ, Φαν Πέρσι, τον ποιοτικό Ρόμπεν και το σκληρό Ντε Γιονγκ. Έτσι για να μπαίνουμε σε κλίμα Euro!

Σας χαιρετώ

Ο Καρχαρίας