ΣΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ
Γεια σας και πάλι φίλοι μου,
Πολλά μεσολάβησαν αυτό το 3ήμερο - φωτιά ενώ παρακολουθούσα τα ποδοσφαιρικά δρώμενα μακριά από την Αθήνα, γεμίζοντας τις μπαταρίες μου… Μετά τον αποκλεισμό σοκ που υπέστη ο φιλόδοξος Ολυμπιακός την προηγούμενη Πέμπτη, σε μια διαδρομή παράδεισος – κόλαση που είχαμε χρόνια να δούμε, ήρθε το πολυσυζητημένο κυριακάτικο ντέρμπι των αιωνίων! Δεν πρόκειται να σας πω ούτε για τα επεισόδια, τα οποία ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα βάσει της εξέλιξης του παιχνιδιού, ούτε για την «επόμενη μέρα» της καταστροφής. Εδώ μιλάμε μόνο για μπάλλα!
Ξεκινώντας από τον Ολυμπιακό της Πέμπτης έχω μόνο να πω ότι αν είχε γίνει καλύτερη διαχείριση δυνάμεων μετά το 1 – 0, ακόμα και οι απουσίες των Ιμπαγάσα – Μανιάτη δεν θα έπαιζαν κανένα ρόλο. Οι ερυθρόλευκοι πλήρωσαν την έλλειψη φρεσκάδας τα τελευταία λεπτά, τότε που η Μέταλιστ ανέβαζε στροφές, την απουσία του Μέλμπεργκ με το καθαρό μυαλό και την απειρία του Μέγερι που μετά την απόκρουση του πέναλτι μάλλον βρέθηκε στα ουράνια, πριν προσγειωθεί απότομα στις δύο επόμενες φάσεις! Όσο για την έλλειψη ομαδικότητας, που έχει εξαπλωθεί μετά τους Τζιμπούρ, Μιραλάς και σε άλλους παίκτες του Ολυμπιακού, πλέον όλοι θα έχουν καταλάβει ότι αν ο πρώτος αγώνας είχε λήξει 0 – 2 ή στον επαναληπτικό έμπαινε και 2ο γκολ, προτιμώντας την εύκολη πάσα αντί της εξεζητημένης τελικής προσπάθειας, όλα τα παραπάνω θα ήταν για λαϊκή κατανάλωση, αφού ο Ολυμπιακός θα είχε ήδη προκριθεί… Προς γνώση και συμμόρφωση.
Πάμε όμως και στα του ντέρμπι… Αυτός ήταν ο Παναθηναϊκός που θα έδινε και την ψυχή του για το πρωτάθλημα? Άνευροι παίκτες που έψαχναν να διαμαρτυρηθούν σε κάθε φάση, κανένα ίχνος πρωτοβουλίας εκτός από κάποιες ημιτελείς ενέργειες των Κουίνσι, Χριστοδουλόπουλου, ένας Φερέιρα σαν να είχε στερέψει από ιδέες επιστρατεύοντας μέχρι και τον Καραγκούνη για να γυρίσει το ματς και ο «πολύς» Κατσουράνης χαμένος …όχι στη μετάφραση αλλά κάπου στο χώρο του κέντρου. Είναι κρίμα για το φετινό τριφύλλι, που στις 22 πρώτες αγωνιστικές φάνταζε ανίκητο από τα άπειρα προβλήματα του, να μην μπορεί να πάρει ούτε 1 βαθμό σε τρία συνεχή ντέρμπι, παραδομένο στο δικό του κακό εαυτό. Πλέον με την ψυχολογία στο ναδίρ, οι πράσινοι απειλούνται να χάσουν και τη 2η θέση στα play-off.
Από την άλλη ο Ολυμπιακός, έπρεπε μέσα σε λίγες μέρες να ξεπεράσει τη σωματική αλλά κυρίως ψυχολογική του κόπωση για να πάρει έστω τον 1 βαθμό. Ο Βαλβέρδε φοβήθηκε το ματς και παρέταξε μια ενδεκάδα με αποκλειστικό σκοπό να μην αφήσει κανένα κενό και όποτε δοθεί η ευκαιρία να χτυπήσει με τους ξεκούραστους Καζίμ και Αμπντούν. Μεγάλη συμβολή σε αυτό το παιχνίδι είχε ο Ορμπάιθ ο οποίος και ήλεγχε το ρυθμό της ομάδας του και αναχαίτιζε σαν κυματοθραύστης τις προσπάθειες των αντιπάλων. Το τελικό αποτέλεσμα είναι δίκαιο και πλέον οι ερυθρόλευκοι επικεντρώνονται στο κύπελλο και στην επόμενη σεζόν… Το ερώτημα είναι με ή χωρίς το Βαλβέρδε? Όσα κι αν ακούγονται, ο Βάσκος δεν θα βρει αλλού καλύτερα!
Σας χαιρετώ
Ο (επανακάμψας) Καρχαρίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου