ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Καλημέρα πιστοί του SuperFootball,

με τους πρώτους αγώνες των προημιτελικών του Champions League να ολοκληρώνονται χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις, με 3 ομάδες να έχουν τσεκάρει ήδη τα εισιτήρια για την επόμενη φάση και περιμένοντας καλύτερο θέαμα στο Καμπ Νου μετά το χθεσινό άναρχο και φλύαρο "κλωτσοσκούφι", η ειδησεογραφία επικεντρώνεται στην επόμενη μέρα των μεγάλων του ΠΟΚ.

Σήμερα θα σταθώ στο άρθρο του Πεταλούδα, αλλά πριν θα ήθελα να σας προϊδεάσω για το μεγάλο αφιέρωμα που ετοιμάζει στη σχετική ενότητα ο Σκηνοθέτης με θέμα τις καλύτερες και θεαματικότερες ελληνικές ομάδες στα χρόνια του Επαγγελματικού Πρωταθλήματος! Για να έχουμε πιο συγκρίσιμα μεγέθη, υπάρχει κατηγοριοποίηση ανά δεκαετία, ενώ τα κριτήρια για την τελική κατάταξη είναι ένας συνδυασμός του ποδοσφαίρου που απέδωσαν οι ομάδες και των αποτελεσμάτων - διακρίσεων που είχαν... Απαραίτητη διευκρίνιση ότι το δικό μας αφιέρωμα θα εστιάζει στις ομάδες και όχι στους προπονητές!

Όσον αφορά τα του Ολυμπιακού, σίγουρα η ομάδα του Μπλαχίν για την εποχή της και με δεδομένο ότι τα πέτρινα χρόνια στο λιμάνι συνεχίζονταν, απέδωσε καλό ποδόσφαιρο κάτω από αντίξοες συνθήκες. Με τη σοβιετική τριπλέτα Προτάσοφ - Σάβιτσεφ - Λιτόφτσενκο και πλειάδα αξιόλογων Ελλήνων παικτών, ο Θρύλος της διετίας 1991-93 άξιζε κάτι παραπάνω από ένα Κύπελλο. Το γεγονός όμως ότι δεν επιτεύχθηκε ο στόχος της κατάκτησης του πρωταθλήματος, αποτελεί σοβαρό παράγοντα για να καταλάβει την 4η θέση στην επιλογή μου.

Ο Λεμονής δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του στη δεύτερη θητεία του, αλλά ήταν εκείνος που έδωσε νέα διάσταση στο ευρωπαϊκό παιχνίδι του Ολυμπιακού. Με μεγάλες εμφανίσεις εντός και εκτός έδρας έφερε τους ερυθρόλευκους μέχρι τους 16 του Champions League, πριν αποκλειστεί από τη μετέπειτα φιναλίστ Τσέλσι. Στο πρωτάθλημα κάποια άσχημα αποτελέσματα στοίχισαν τη θέση του, αλλά δεν του δόθηκε πίστωση χρόνου και πολύ πιθανόν αν έμενε στο τιμόνι της ομάδας να ήταν τελικά ο πρωτεργάτης ακόμη ενός πρωταθλήματος (σκεφτείτε φέτος να έδιωχνε ο Μαρινάκης τον Βαλβέρδε στο -5). 3η θέση στο σύνολο, αλλά η πιο μεστή ευρωπαϊκή πορεία των ερυθρόλευκων αν αναλογιστούμε και το μέγεθος των αντιπάλων.

Η ομάδα του Βαλβέρδε έχει προσφέρει μεγάλες στιγμές εντός και εκτός συνόρων. Παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο, με ισορροπία σε άμυνα και επίθεση και παρουσιάζει κάτι διαφορετικό από ό,τι είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας σε όλα τα ματς και ανελέητο πρέσινγκ. Όμως την τοποθετώ στη 2η θέση γιατί δεν έκανε το "μπαμ" που μπορούσε να κάνει και επειδή ο Ισπανός έχει αβάντα από τη διοίκηση και τον τύπο, κάτι που δεν το είχαν (τουλάχιστον σε τόσο μεγάλο βαθμό και στους δύο τομείς) οι προκάτοχοι του.

Το δικό μου νούμερο 1, αν και δεν είμαι μεγάλος φαν του συγκεκριμένου προπονητή, είναι η ομάδα του Μπάγεβιτς, η οποία συνδύασε το θεαματικό ποδόσφαιρο με την εδραίωση της κυριαρχίας των ερυθρόλευκων στην Ελλάδα μετά τα πέτρινα χρόνια και την επιτυχημένη ευρωπαϊκή παρουσία... Θυμίζουμε ότι ο Ολυμπιακός του Ντούσκο για 3 συνεχή χρόνια είχε ρεκόρ 6 - 1 στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και η έδρα του ήταν απροσπέλαστη για οποιονδήποτε αντίπαλο στην Ευρώπη. Και όλα αυτά αποδίδοντας ωραία μπάλα! Ο Θρύλος του Μπάγεβιτς ήταν αυτός που έφερε τη χαμένη αίγλη στο λιμάνι, που έκανε τους φιλάθλους ξανά υπερήφανους (έστω και με τη συνδρομή του Κόκκαλη).

Σας χαιρετώ

Ο Καρχαρίας