ΚΙ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

Ο ΧΡΗΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Τελικά ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ δεν ήταν πιστός στο ευρωπαϊκό του ραντεβού όπως λέγαμε χτες. Ήταν ασυνεπής με συνέπεια το Ευρωπαϊκό τρένο να περάσει χωρίς να επιβιβαστεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι η φετινή πορεία δεν κρίνεται επιτυχημένη. Κάθε άλλο, το ταξίδι του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας προσέφερε μεγάλες βραδιές και συγκινήσεις. Βραδιές μαγικής μπάλλας και γεμάτων εμφανίσεων. Απλά είναι κρίμα αυτό το ταξίδι να τελειώνει τόσο άδοξα. Ήταν μεγάλη ευκαιρία να προχωρήσει ακόμα περισσότερο στον θεσμό. Οι βάσεις όμως έχουν μπει. Το νερό είναι στο αυλάκι και τα καλύτερα έρχονται.

Δεν είναι καλύτερη από τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ η Μέταλιστ. Ίσως πιο τυχερή και στο διάστημα της κυριαρχίας της σκόραρε 2 φορές, ενώ ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ στο αντίστοιχο διάστημα το δικό του σκόραρε μόνο 1 και είχε 2 δοκάρια και τουλάχιστον 5 κλασικές ευκαιρίες. Αυτά έχει το ποδόσφαιρο. Δεν αξίζει να πεις και να γράψεις τίποτα για τον αποκλεισμό. Ότι ήταν να γίνει έγινε. Εγώ θα σταθώ σε δυο μόνο  σημεία που πιστεύω έκριναν την πρόκριση.

Πρώτο στον μη αλτρουισμό των παιχτών του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. Αν ο Τζιμπούρ είχε πασάρει στον Μιραλάς στο πρώτο παιχνίδι σήμερα ο Ολυμπιακος θα ήταν στην κλήρωση της Νιόν. Αλλά δεν είναι μόνο ο Τζιμπούρ οι περισσότεροι ερυθρόλευκοι τα ίδια έκαναν σε αυτούς τους δύο αγώνες. Τι δουλεία είχε ο Ντιόγκο να σουτάρει στο 87 με το που μπήκε, 20 μέτρα έξω από την περιοχή ενώ δεξιά και αριστερά έφευγαν μόνοι τους Τζιμπούρ Μιραλάς? Ήθελε και αυτός να γίνει ήρωας όπως ο Μιραλάς στο πρώτο μέρος που αντί να γυρίσει στο πέναλτι στον Τζιμπούρ έκανε ατομική ενέργεια. Εδώ ο Χολέμπας γύρω στο 60 αριστερά μόνος του στην αντίπαλη περιοχή και σουτάρει απελπίστηκα αντί να κάνει μπούκα και πάσα στην μικρή περιοχή.

Ένα άλλο σημείο που πιστεύω στοίχησε στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ είναι οι λάθος κατανομή δυνάμεων. Το έχω πει και σε παλιότερο άρθρο μου ότι σε αυτό το επίπεδο και με ύπουλες ομάδες όπως οι Μέταλιστ χρειάζεται περισσότερη πονηριά. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ πρέσαρε απίστευτα και ανεξάντλητα στο πρώτο 30λεπτο και μετά παρέδωσε πνεύμα. Ναι μπορούσε να σκοράρει και 3 και 4 γκολ σε αυτό το διάστημα. Έλα όμως που στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι δεδομένο. Λίγο άτυχος να είσαι, λίγο άστοχος και τσουπ βρίσκεσαι στο καναβάτσο. Εκεί πόνταρε ο Βαλβέρδε. ΝΑ μπει η ομάδα δυνατά και με πίεση να βάλει 2 γκολάκια και μετά απλά να συντηρήσει το προβάδισμα όπως κάνει στα ελληνικά παιχνίδια. Η Μέταλιστ όμως δεν είναι Άρης και Παναιτωλικός. Τα γκολ δεν βγήκαν στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ από καθαρά θέμα ατυχίας και μετά το 60 που έπρεπε να ανεβάσει την απόδοση του και να δείξει ποιος είναι το αφεντικό δεν είχε τις δυνάμεις. Φυσικές και πνευματικές. Σε τέτοια ματς καλό είναι η ομάδα να κρατάει δυνάμεις για το τελευταίο 20λεπτο ν κάνει καταμερισμό αντοχής για να μπορεί να ανταπεξέλθει σε περίπτωση που στραβώσει το ματς. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ δεν το έκανε και δυστυχώς το πλήρωσε.

Τώρα όλα τα άλλα περί Βαλβέρδε, Μέγιερι και δεν ξέρω και εγώ τι τα ακούω βερεσέ. Όλοι έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους. Αν στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ πρόσεχαν αυτά που ανέφερα ίσως η κατάληξη να ήταν διαφορετική. Η ουσία είναι ότι ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι σε πολύ καλό δρόμο και πρέπει να χτίσει σε αυτή την Ευρωπαϊκή εμπειρία ώστε στο μέλλον να υπερτερεί και στις λεπτομέρειες και να έχει ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.

     χαιρετώ

Ο πεταλούδας