Καρχαρίας... Από τα μεγαλύτερα και πιο αιμοβόρα θηλαστικά που υπάρχουν, αναζητά συνεχώς αίμα... Εγώ όμως, ο Καρχαρίας του ποδοσφαίρου ΔΙΨΑΩ ΓΙΑ ΜΠΑΛΑ!
Αντί συστάσεων θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου, ευελπιστώντας ότι μέσα από τα άρθρα μου θα με γνωρίσετε σιγά σιγά και θα καταλάβετε το μεγάλο πάθος μου για το ποδόσφαιρο σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου...
Στο ερώτημα που συχνά καλούμαι να έρθω αντιμέτωπος με τον εαυτό μου, πώς γίνεται να μου αρέσει να βλέπω παιχνίδια του Ελληνικού Πρωταθλήματος οποιασδήποτε κατηγορίας με την ίδια θέρμη που θα παρακολουθούσα αγώνα του Champions League ή π.χ. του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η απάντηση είναι απλή… Σε όλα υπάρχει ο ίδιος στόχος με τα ίδια μέσα, η γοητεία του απρόβλεπτου μέχρι το τελευταίο λεπτό, οι στιγμές που είναι χαραγμένες μέσα μου από μικρό παιδί μέχρι σήμερα και φυσικά η μεγάλη μου αγάπη για τη στρογγυλή θεά δεν με αφήνει να ξεχωρίσω αγώνες μεταξύ τους, λες και είναι όλοι τους παιδιά μου!
Στο ερώτημα που συχνά καλούμαι να έρθω αντιμέτωπος με τον εαυτό μου, πώς γίνεται να μου αρέσει να βλέπω παιχνίδια του Ελληνικού Πρωταθλήματος οποιασδήποτε κατηγορίας με την ίδια θέρμη που θα παρακολουθούσα αγώνα του Champions League ή π.χ. του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η απάντηση είναι απλή… Σε όλα υπάρχει ο ίδιος στόχος με τα ίδια μέσα, η γοητεία του απρόβλεπτου μέχρι το τελευταίο λεπτό, οι στιγμές που είναι χαραγμένες μέσα μου από μικρό παιδί μέχρι σήμερα και φυσικά η μεγάλη μου αγάπη για τη στρογγυλή θεά δεν με αφήνει να ξεχωρίσω αγώνες μεταξύ τους, λες και είναι όλοι τους παιδιά μου!
Όσο κλισέ κι αν ακούγονται αυτά, πιστεύω ότι για πολλούς συνομήλικούς μου που μεγαλώσαμε χωρίς βομβαρδισμό ενημέρωσης από δεκάδες site αθλητικού περιεχομένου, που περιμέναμε να δούμε τους τελικούς των τριών ευρωπαϊκών κυπέλλων το 1986 εν μέσω της υστερίας που επικρατούσε για το Τσερνομπίλ, που ακόμη κι αν δεν παρακολουθήσαμε ποτέ στιγμιότυπα από κάποια παιχνίδια χωρίς τηλεοπτική κάλυψη είναι σαν να τα ζήσαμε από το ραδιόφωνο, που κάθε φορά που παίρναμε αθλητική εφημερίδα στα χέρια μας της ρουφάγαμε το μεδούλι, που μας άρεσε να παριστάνουμε τα ποδοσφαιρικά μας είδωλα στις αλάνες και που όλοι είχαμε και έχουμε την ίδια τρέλα για το ποδόσφαιρο, αλλά δεν ακολουθήσαμε αυτόν τον δρόμο και έχει μείνει μέσα στην καρδιά μας σαν το μεγαλύτερο πάθος μας, αυτά που λέω ακούγονται τόσο οικεία, τόσο δικά τους, σαν να εκφράζω ένα κομμάτι του εαυτού τους…
Το ποδόσφαιρο, η μπάλα, το πάθος για τη νίκη είναι παντού το ίδιο και πολύ απλά για αυτό είναι ο Βασιλιάς των Σπορ!
Σας χαιρετώ και σας καλωσορίζω στο blog όλων μας!!!
Ο ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ
kali arxi paidia!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήlet the game...begin!!!